Kraamvrouwenkoorts: hoe gevaarlijk is het en wat zijn de gevolgen?
Kraamvrouwenkoorts is een verzamelnaam van serieuze infecties die na de bevalling kunnen voorkomen. Het kan ernstige complicaties veroorzaken bij jezelf en ook bij je baby.
Maar wat is kraamvrouwenkoorts precies en wat zijn de gevolgen ervan?
Kraamvrouwenkoorts
Kraamvrouwenkoorts is een verzamelnaam voor verschillende soorten infecties. Hier loop je risico op als je net bent bevallen. Het gaat in de meeste gevallen over infecties rondom de baarmoeder. De symptomen van kraamvrouwenkoorts treden 1 tot 10 dagen na de bevalling op. Kraamvrouwenkoorts komt bijna niet meer voor, het is zelden door de goede hygiëne in de geboortezorg. Het is tegenwoordig veel beter in vergelijking met vroeger.
Ondanks dat het vroeger vaker voorkwam dan nu, is er nog steeds een kans op ernstige aandoeningen die voor jezelf gevolgen kunnen hebben en je baby kan ook geïnfecteerd raken. Als je baby deze aandoening heeft moet hij of zij ook onderzocht worden. Kraamvrouwenkoorts kan onder andere leiden tot een toxische shock syndroom (TSS) en bloedvergiftiging.
Kraamvrouwenkoorts oorzaak
De infectie bij kraamvrouwenkoorts ontstaat door de groep-A-streptokokken bacterie (GAS). Deze bacterie kan zich gemakkelijk verspreiden als je moet niezen of hoesten, maar het kan zich ook verspreiden door wondjes of via je handen. Het kan dan in het gebied van je vagina terechtkomen. Na de bevalling heb je een wond in je baarmoeder gekregen, waar eerst de placenta zat. Doordat je vaginakanaal is uitgerekt, kan de bacterie makkelijk naar binnen komen om vervolgens de baarmoeder te bereiken. Vervolgens kan er dan een ontsteking ontstaan en die kan zich uitbreiden naar je bloed.
Bij uitscheuring of een episiotomie kan het het risico verhogen op kraamvrouwenkoorts. Dit kan leiden tot een shock, bloedvergiftiging, het uitvallen van je organen, maar soms ook tot overlijden. Gelukkig kan de bacterie ook minder ernstige ziektes veroorzaken, denk hierbij aan keelontsteking, roodvonk of krentenbaard. Kraamvrouwenkoorts komt vooral door een gebrek aan hygiëne, maar in Nederland zijn we goed gesteld wat betreft hygiëne in de ziekenhuis, hierdoor komt het bijna niet meer voor in ons land.
Symptomen kraamvrouwenkoorts
De volgende symptomen kunnen wijzen op kraamvrouwenkoorts:
- Hoge koorts
- Rillingen
- Snelle hartslag
- Erg veel dorst
- Hoofdpijn
- Duizeligheid en flauwvallen (lage bloeddruk)
- Donkere vlekken op de huid
- Plassen doet pijn
- Stinkende vaginale afscheiding
Als je hier last van hebt kun je beter even contact opnemen met je huisarts of verloskundige.
Risicofactoren
Dit zijn risicofactoren die het risico op een infectie groter maken:
- Je bent uitgescheurd of ingeknipt. Hierdoor zijn er meer wonden ontstaan, waardoor de kans op infecties toeneemt.
- Je hebt een keizersnede gehad. Hierdoor zijn er nog meer wonden, waardoor de kans op infecties ook toeneemt.
- Je vliezen waren gebroken voordat de bevalling was begonnen. Je vliezen beschermen namelijk je baarmoeder tegen mogelijke bacteriën (groep B streptococ). Kort daarna komt meestal de bevalling op gang, maar soms is dat dus niet het geval. Als je vliezen zijn gebroken moet je altijd je verloskundige bellen.
- Als je in je buurt kinderen recentelijk ziek geweest zijn. Jonge kinderen dragen namelijk vaker de GAS-bacterie bij zich en hierdoor heb je meer risico op besmetting.
Behandeling kraamvrouwenkoorts
Kraamvrouwenkoorts kun je behandelen met antibiotica, doordat het vaak is veroorzaakt door een bacterie. Het is ook vaak gebruikelijk om opgenomen te worden in het ziekenhuis voor een aantal dagen, je krijgt dan antibiotica via een infuus toegediend. Daarna ga je weer naar huis en je gaat dan verder met je antibioticakuur met pillen. Als je hier op tijd bij bent met een behandeling, dan kunnen ernstige complicaties voorkomen worden. Als je de behandeling gehad hebt kun je nog wel last hebben van vermoeidheid voor een aantal weken. Als je in de toekomst weer zwanger zou worden, dan is er geen groter risico om kraamvrouwenkoorts te krijgen.
Bij klachten moet je meteen je verloskundige contacten. Het is namelijk nog goed te behandelen als je hier op tijd bij bent.
