Marloes heeft twee dochters en krijgt kanker: ‘Artsen raadden aan om herinneringen te gaan maken’

Op mijn 34e kreeg ik de eerste diagnose en op mijn 41e zaaide het uit naar mijn heupbot en eierstokken. De prognoses waren niet goed: ik zou niet meer beter worden en de artsen raadden me aan herinneringen te gaan maken. Mijn eierstokken werden toen verwijderd en de heup is bestraald. Het was een zware tijd: ik was net een jaar daarvoor gescheiden en mijn twee dochters waren toen 8 en 9 jaar.
Dit is nu dus vijf jaar geleden.
Afscheidsboek
Ik startte ongeveer twee jaar geleden met het schrijven van een boek voor mijn twee jonge dochters. Als ik er dan niet meer zou zijn, zouden ze me beter kunnen leren kennen via het boek. Ik begon steeds meer in te zien hoe mijn lichaam en hoofd in die jaren samen een hele weg af moesten leggen om te leren samenwerken. Bewust heb ik daarom een uniek perspectief gekozen: mijn emoties en stemmen in mijn hoofd krijgen ieder een eigen personage. Ik laat zien hoe zij met elkaar discussiëren of elkaar proberen te helpen. En hoe de rollen verschuiven door de jaren heen. Ik wilde hier een eerlijk verslag van doen, zodat de meiden later toch hun eigen worstelingen naast de mijne zouden kunnen leggen.
Mijn boek is zo een verslag geworden van de reis die mijn lichaam en hoofd maakten. Een weg van weerstand en ontkenning. Van verwarring en opgeven. Maar ook van veerkracht en zelfliefde. Een pijnlijke en ontroerende reis, maar soms ook grappig en misschien zelfs herkenbaar, ook al heb je geen kanker. En omdat ik mezelf dwong om echt helemaal eerlijk te zijn, werd het een verrassend leerzaam traject, waar ik mooie en waardevolle inzichten uit heb mogen halen voor mezelf.
Tegen alle verwachtingen in zijn mijn scans sindsdien nog altijd schoon. Dat noemen ze een persisterende volledige remissie, een klein wonder!
En ook al schreef ik het boek voor mijn dochters, ik realiseerde me dat het voor mijzelf helend zou zijn als ik het met meer mensen zou delen. Ik wilde op zoek naar lotgenoten. Niet zozeer van (uitgezaaide) kanker, maar van het omgaan met serieuze tegenslag. Herkenning zoeken in hoe we flink willen zijn maar soms ook opgeven, hoe we de waarheid ontkennen of juist recht in de ogen kijken. En hoe we mensen nodig hebben, maar soms keihard wegduwen…
Je kunt mijn boek bestellen op Bol.com of hier.
Of volg me op instagram: https://www.instagram.com/marloesscheffers2/