‘De oppas ruimt het speelgoed niet op, kan ik daar iets van zeggen?’

‘Kun je de oppas vragen om ook het speelgoed op te ruimen? Eigenlijk vind ik het gewoon fatsoen. We komen thuis in een klerezooi, eerlijk gezegd. Ik betaal haar 11 euro per uur maar het komt niet in haar hoofd op om even die auto’s terug in de mand te gooien? 

In plaats daarvan zit ze urenlang series te kijken en op onze bank te hangen. Sorry, maar als je betaalt krijgt om op te passen op kinderen die slapen, kun je toch wel wat speelgoed opruimen?

Elke keer wanneer de oppas is geweest, ligt het speelgoed overal. De poppen liggen op de bank, de blokken onder de tafel, en de auto’s vind ik zelfs uren later nog terug in de gang. En elke keer vraag ik mezelf hetzelfde af: kan ik hier iets van zeggen, of ben ik dan te streng?

Ik merk dat het me irriteert. Niet omdat ik wil dat alles spik en span is — met kinderen leer je dat snel genoeg los te laten — maar omdat het voelt alsof ik na haar dienst alsnog een halfuur bezig ben om het huis weer leefbaar te maken. En eerlijk gezegd: als ik iemand betaal om op mijn kinderen te passen, verwacht ik óók dat het huis er niet rommeliger op wordt dan nodig is.

Kan de oppas het speelgoed even opruimen

Het is niet alleen speelgoed hoor, ook alle vieze vaat staat er nog. En alles eigenlijk.

Toch blijf ik twijfelen. Ik vind het lastig om iemand aan te spreken die mijn kinderen zo lief verzorgt. Ze spelen fijn met haar, ze vertrouwen haar, en ze is betrouwbaar. En dan voelt het meteen alsof ik ondankbaar ben als ik vraag of ze de rommel even opruimt voordat ze weggaat. Maar goed, ik denk wel elke keer als ik thuiskom…

Kom op, je krijgt hiervoor betaalt. En de hele woonkamer ligt onder het speelgoed en andere troep. Er ligt nog geen kussen netjes op de bank…’