Mijn schoonouders geven mijn kind op hun oppasdag een iPad, terwijl ik dat niet wil

31.10.2024 19:21
schoonouders iPad

Fijn hoor, als je schoonouders een vaste dag in de week willen oppassen. Maar op die dag gelden ook hun eigen regels, blijkt. Want ze geven mijn kind een iPad, terwijl ik dat helemaal niet wil. En wat kan ik daar dan van zeggen?

Het was nooit de bedoeling dat mijn dochter zo jong al zoveel tijd achter een scherm zou doorbrengen. In mijn ogen heeft ze zoveel andere manieren om zich te vermaken en te leren. Toch is het iets wat ik steeds vaker hoor als ze terugkomt van een dag bij mijn schoonouders: “Oma en opa hebben mij laten spelen op de iPad!” Hoe lief en zorgzaam mijn schoonouders ook zijn, dit is gewoon niet wat ik voor haar wil. Toch voelt het moeilijk om er iets van te zeggen zonder dat het ongemakkelijk wordt.

Waarom ik schermtijd wil beperken

Het beperken van schermtijd is voor ons een bewuste keuze. Uit onderzoek blijkt steeds meer hoe belangrijk het is voor kinderen om zonder scherm op te groeien, zeker in de eerste jaren. Schermtijd kan hun ontwikkeling op verschillende manieren beïnvloeden, zoals hun sociale vaardigheden, concentratie, en slaap. Daarbij denk ik dat er zoveel andere dingen zijn die een kind kan ontdekken zonder dat daar technologie aan te pas komt. En hoewel ik begrijp dat mijn schoonouders soms ook behoefte hebben aan een moment van rust, voelt het voor mij niet goed dat de oplossing dan meteen een filmpje kijken is. Ze is pas twee jaar.

Waarom vinden mijn schoonouders de iPad geen probleem?

Een deel van het probleem lijkt te liggen in het verschil van generaties en in hoe zij omgaan met schermtijd. Voor mijn schoonouders is een iPad een modern gemak, iets wat hen helpt mijn dochter te entertainen. Het geeft hen misschien ook wat rust en ruimte om even te zitten, zonder constant bezig te zijn met haar te vermaken. Ik begrijp die behoefte ook wel, en ik waardeer alle hulp die ze ons geven. Maar wat ik merk, is dat ze het vaak moeilijk vinden om mijn standpunt over schermtijd te begrijpen, en dat zorgt soms voor wrijving.

Hoe kan ik dit bespreken zonder ze te kwetsen?

Dit is misschien wel het lastigste deel van het hele verhaal. Ik wil mijn schoonouders niet kwetsen of het gevoel geven dat ik hun aanpak niet waardeer, want ze doen zo veel voor ons en voor mijn dochter. Toch moet ik ergens een grens trekken, omdat dit een onderwerp is dat ons als ouders erg aan het hart ligt. Ja, ze vindt het leuk om filmpjes te kijken. Maar wat ze niet kent, wil ze niet. En nu kent ze het, dankzij mijn schoonouders.

Uiteindelijk wil ik de situatie niet escaleren of onze band vertroebelen. Het betekent dat ik erop moet vertrouwen dat zij, als liefdevolle grootouders, ook het beste met mijn dochter voor hebben. Maar dit is nu wel vervelend. Thuis mag ze geen scherm, nooit. En nu ze het kent van haar dag met opa en oma, tja… Leg dat maar eens uit. Dan ben ik opeens de vervelende moeder.

Ik hoop dat ik het eerlijk kan zeggen dat dit echt niet kan en dat mijn schoonouders begrijpen waar onze grenzen liggen. We zijn allemaal mensen die het beste willen voor dit kleine meisje. Maar dat het nu al is gebeurd, is harstikke vervelend. Het is toch een irritatiepunt.’