‘Mijn vriendin bemoeit zich nogal met hoe ik mijn dochter moet noemen, want ze wil niet dat ik één van haar namen inpik’

‘Toen mijn ex en ik erachter kwamen dat we een dochter zouden krijgen, was ik natuurlijk dolblij. Er ging van alles door me heen: spanning, trots, ontroering. En ja, ook die grote vraag die elke ouder vroeg of laat krijgt: hoe gaan we haar noemen?

Ik dacht eerlijk gezegd dat dat een gezellig onderwerp zou zijn, ook met vriendinnen. Samen lijstjes maken, betekenisvolle namen zoeken, misschien zelfs een naam die een beetje bij ons allebei past. Maar ik had niet gerekend op mijn vriendin, die daar blijkbaar ook sterke gevoelens over heeft.

Ze zei het eerst nog luchtig: “Als je haar maar niet één van mijn namen geeft.” Ik moest lachen, dacht dat ze een grapje maakte. Maar al snel merkte ik dat ze het meende. Iedere keer als ik een naam noemde zoals Juul of Sofie, vroeg ze: “Dat is niet mijn naam, gelukkig.” of “Dat lijkt wel heel erg op mijn naam.” Nu heeft ze zo een lijst met tien meisjesnamen. Mag ik die dan allemaal niet omdat zij ooit misschien na mij een dochter krijgt? Pfff.

Mijn vriendin wil haar dochter ook zo noemen

Het begon me een beetje te frustreren. Ik snap dat ze haar opties heeft voor haar dochter, maar kom op. Je kunt niet zo al die namen claimen. Het slaat een beetje door. Alsof elk mooi idee dat ik heb eerst door haar goedgekeurd moet worden.

Ik wil niemand kwetsen. Niet mijn vriendin, en al helemaal niet mijn dochter, die straks een naam verdient waar liefde achter zit, geen strijd. Maar hoe doe je dat? Hoe kies je iets dat goed voelt voor jezelf, terwijl je rekening probeert te houden met andermans gevoelens? Ik vind bijvoorbeeld Eline heel leuk, maar goed, nu reageerde mijn vriendin daar een beetje fel op. Dat is precies een van mijn top vijf! Nou, en moet ik dan iets anders kiezen?

Laatst zei ik tegen haar: “Weet je, deze naam heb ik niet uitgekozen voor jou, maar ook niet tegen jou. Ik kies hem omdat ik hem mooi vind.” Ze was even stil, en ik zag dat ze het begreep, of in elk geval probeerde te begrijpen. Waarschijnlijk wordt het de naam Lizzy, Eline of May. Namen die ik prachtig vind en ik laat me er niet door tegenhouden.

Misschien is dat uiteindelijk wat telt. Dat we allemaal een beetje water bij de wijn doen, zolang de liefde voor dat kleine meisje maar voorop blijft staan. Want zij is degene om wie het echt gaat — niet de naam, niet het ego, niet het verleden. En ik kies gewoon wat ik wil. Ik kan moeilijk met iedereen die ik ken rekening houden, toch?’