‘Deze meisjesnaam lijkt hip, maar is stiekem gewoon ontzettend truttig’

Ik betrapte mezelf laatst op iets grappigs. Ik zag een meisjesnaam voorbij komen die op het eerste gezicht zó modern en fris leek, dat ik dacht: wauw, die klinkt echt hip. Maar hoe vaker ik ‘m hoorde, hoe meer ik dacht: nee hoor… deze naam is stiekem gewoon ontzettend truttig.

In mijn geval ging het om de naam Feline. Je kent ‘m vast wel: modern geschreven, zacht van klank, het soort naam dat je tegenwoordig overal tegenkomt op Instagram-accounts met beige speelkamers en wafelstof dekentjes. In eerste instantie dacht ik: dit is precies waar jonge ouders tegenwoordig voor gaan — lief, elegant, een tikkeltje Frans.

Maar toen ik er langer over nadacht, kon ik het gevoel niet meer negeren. Er zit iets in die naam dat eerder klassiek tuttig is dan trendy cool. Misschien is het de manier waarop hij klinkt — een beetje frêle, alsof je er bijna bij zegt dat ze later harp moet leren spelen. Of misschien komt het doordat zóveel namen op -ine vroeger juist in de categorie “oom en tante van vroeger” vielen.

Beter voor oude dames?

Ik merkte dat ik het hilarisch vond hoe mijn eerste indruk volledig omsloeg. Terwijl iedereen om me heen “wat een hippe naam!” riep, dacht ik opeens alleen nog maar: dit is de moderne versie van een kanten kraagje. Een naam die zichzelf voordoet als trendy, maar eigenlijk gewoon keurig, lief en een tikje oubollig is. Net als Carola, of Betty of Cato. Vind ik ook zo ouderwets.

Begrijp me niet verkeerd: er is niets mis met truttig. Soms is dat juist charmant. Maar ik vond het leuk om te merken hoe een naam een bepaalde uitstraling kan hebben, en hoe die uitstraling niet altijd klopt met wat we denken te horen.

En zo ontdekte ik dat sommige namen niet zijn wat ze lijken. Hip aan de buitenkant, maar stiekem helemaal niet zo spannend. En eerlijk? Precies dat maakt ze eigenlijk wel weer leuk.’