‘Ik vind de achternaam van mijn man zo lelijk dat ik niet wil dat mijn kinderen zo heten’

‘Ja, ik weet het, het is misschien niet zo aardig. Maar ik vind de achternaam van mijn man gewoon lelijk. Nu ik zwanger ben van ons eerste kind wil ik liever niet dat onze zoon ook die naam gaat krijgen. 

Dus geef ik hem eigenlijk liever mijn achternaam: Vennis. Een gewone, niet al te gekke naam. Mijn man heet Joris Boventoeter. Dat klinkt misschien nog wel grappig in eerste instantie, maar het is echt niet overal leuk om je zo te moeten voorstellen. Dat wil ik mijn kind besparen.

Het is niet dat ik zijn familie of achtergrond niet respecteer. Ik houd van hem, en ik weet dat die naam voor hem belangrijk is. Maar elke keer als ik die achternaam hoor, zie ik een leven voor me waarin mijn kinderen ermee worden aangesproken, ermee plagen of er grapjes over maken. Het voelt gewoon niet goed. En als je dan zwanger bent en de geboorte komt dichterbij… Dan moet je toch een keuze maken.

Voor mijn man was het vanzelfsprekend dat onze kinderen zijn achternaam zouden krijgen. “Zo hoort het toch,” zei hij, alsof er geen discussie mogelijk was. Maar voor mij voelde dat anders. Nou ja, ik bedoel het ook niet onaardig, maar ik vind het gewoon een rare achternaam.

Ik vind de achternaam van mijn man zo lelijk

Ik vroeg me af: waarom is het eigenlijk zo’n standaardregel? Waarom nemen kinderen altijd de achternaam van de vader over? En goed, als het een prachtige naam is, dan denk je er misschien niet zo bij na. Maar Boventoeter… Nee, bedankt. Laten we dan maar gewoon voor mijn naam gaan. Mijn man begrijpt mijn eerste mening hierover wel, maar we moeten de definitieve knoop nog doorhakken merk ik. Het zit hem toch ergens niet lekker. En ik snap het, het is ook niet zo aardig naar zijn familie toe. Wat zal zijn vader wel niet denken als zijn kleinzoon zijn naam niet doorgeeft? Ik vind het een ingewikkeld verhaal. Een dubbele achternaam zie ik ook niet zo zitten. Dan heeft mijn kind gelijk overal zo’n mond vol te vertellen. Het blijft een kwestie van smaak en deze naam wil ik gewoon liever niet, hoe gek ik natuurlijk ook op mijn man ben.

Een gevoelig punt in onze relatie, maar wat moet ik nou? Het maar negeren en mijn kind gewoon zijn volle naam geven? Of voet bij stuk houden en mijn naam eisen?’