‘De zoon van mijn vriendin leert mijn kind scheldwoorden, hoe pak ik dit aan?’

‘Ik ben gek op de kinderen van mijn vriendin. Ze spelen graag met mijn kinderen, dus dat is leuk. Maar haar jongste zoon wordt nu wel wat brutaler, merk ik. En dan gaat hij schelden waar mijn kinderen bij zijn. Hoe geef ik aan dat ik niet wil dat het kind van mijn vriendin scheldwoorden gebruikt bij ons thuis?

Zonder dat ik mijn vriendin het gevoel geef dat ik haar kind ‘aanval’? Of dat ik hem niet leuk vind?

Want ik vind het heel gezellig als hij hier komt spelen, maar ik vind dat schelden gewoon iets wat ik niet accepteer in mijn huis. Hij zegt dingen als kutkind, of fuck you. Hij weet amper wat het betekent want hij is vijf jaar oud. Maar toch hoor ik het en dan gaat mijn zoon dat dus nazeggen. Die weet ook niet wat hij zegt. En nu is het zo’n gedoe in ons huis dat ik steeds op ga letten als hij hier komt spelen. Dat vind ik ook niet leuk, maar goed, schelden is ook vervelend. Zeker voor zulke jonge kinderen.

Mijn zoon zei laatst aan tafel dat papa een loser is. Hij weet niet wat het betekent, maar hij zegt het wel. Ik vroeg van wie hij dat had geleerd, en dat was dus van de zoon van mijn vriendin. Nu wil ik het gewoon met haar bespreken, op een luchtige manier. Maar hoe begin je daar een beetje ontspannen over, terwijl ik er wel echt mee zit? Hoe pak ik het een beetje aardig aan? Ik wil ook niet dat zij denkt dat ik het verzin, of dat haar kind zo’n slechterik is. Het is gewoon kleuterpraat.

En dan hoort wat stoere praat er vaak bij. Maar niet bij ons thuis, en liever niet bij mijn kinderen in de buurt. Ik geef mijn zoon duidelijk aan dat ik niet wil dat hij ‘what the fuck’ zegt, of dat hij zegt ‘hou je bek’. Ze weten niet wat ze bedoelen, maar ik wil het ook niet horen. Nu nog de zoon van mijn vriendin aanpakken, zodat dit schelden verdwijnt uit mijn huis.’