Zo gek is het toch niet dat mijn man alles betaalt en ik als moeder voor onze kinderen zorg?
Ja, het is lekker traditioneel, misschien. Maar voor ons werkt het prima, zo. En voor onze kinderen ook: die hebben altijd een moeder die thuis is. Dat is de basis. En mijn man verdient het geld en betaalt alles.
In een tijd waarin er zoveel nadruk ligt op gelijke rollen binnen relaties en het combineren van werk en gezin, voel ik me soms bijna schuldig dat wij als gezin kiezen voor een meer traditionele rolverdeling. Mijn man werkt fulltime en betaalt de rekeningen, terwijl ik als moeder thuisblijf en zorg voor onze kinderen. Maar eerlijk gezegd, ik begrijp niet waarom dat zo vreemd gevonden wordt. Waarom zou het niet oké zijn om bewust te kiezen voor een verdeling waarin ieder doet wat het beste werkt voor ons gezin?
Is het zo erg als mijn man alles betaalt?
Het lijkt tegenwoordig wel alsof het standaardbeeld is dat beide partners werken, en als je daar niet aan voldoet, dan word je raar aangekeken. Ik heb regelmatig meegemaakt dat mensen verbaasd reageren als ik vertel dat ik thuisblijf voor de kinderen. Vragen als: “Maar wil je niet werken?” of “Wat doe je dan de hele dag?” komen vaak voorbij. Het voelt soms alsof ik mezelf moet verdedigen voor een keuze die eigenlijk heel normaal zou moeten zijn.
Ik wil mijn kinderen zien opgroeien, er voor hen zijn op die belangrijke momenten, en de zorg voor hen niet aan iemand anders overlaten. Waarom zou dat minder waardevol zijn dan werken? Bovendien is het niet zo dat ik geen ambitie heb – ik heb juist de ambitie om mijn kinderen de beste start te geven die ik kan. Dit is mijn ‘mooiste baan’, en ik ben er trots op.
De kracht van keuzevrijheid
Wat mij het meest stoort aan het commentaar, is dat het vaak gaat over een gebrek aan keuzevrijheid. Alsof ik geen andere optie had dan thuis te blijven. Maar het tegendeel is waar: mijn man en ik hebben samen heel bewust gekozen voor deze rolverdeling. Wij voelen ons hier goed bij, en het werkt voor ons gezin. Hij geniet van zijn werk en vindt het prettig om te weten dat ik thuis ben en alles regel. Het geeft ons rust en structuur.
En laten we eerlijk zijn: in veel gevallen is het financieel simpelweg logischer dat de partner met het hoogste inkomen doorwerkt. Mijn man heeft een goede baan, en we hebben samen besloten dat dit voor nu de beste oplossing is. Waarom zou dat een probleem zijn, zolang we allebei tevreden zijn met deze opstelling? Waarom vindt iedereen er wat van? Zoals mijn eigen moeder, of mijn vriendinnen… Die vinden dat ik mijn ambities weggooi. En voor niets heb gestudeerd. Nou, ik zie dat niet zo. Ik wil bij mijn kinderen zijn nu ze jong zijn, klaar. Zo simpel is het.
Voor mij voelt het natuurlijk om de kinderen die stabiliteit te bieden. Ik ben er als ze thuiskomen van school, ik ben betrokken bij hun dagelijkse leven, en ik zorg ervoor dat ze zich veilig en geliefd voelen. In een wereld waarin alles zo snel gaat, vind ik het waardevol om die rust en mamaliefde te kunnen geven. Het mooiste wat er is, toch? En als het financieel kan, dan lijkt het me prima, toch?’