‘Waarom zijn het altijd dezelfde moeders die helpen op school?’

‘Het irriteert me mateloos dat ik altijd sta te helpen op de juffendag, de sportdag, meega met het schoolreisje en er ook ben als er sinterklaasfeest of een kerstdiner is. O ja, en de koningsdagmarkt. Kortom: ik help altijd op school als het kan. Waarom zie ik dan sommige ouders echt nooit helpen?

Zeker in de kleuterklas is het toch leuk om te komen helpen? Ik begrijp echt niet waarom sommige ouders dat nooit doen.

Je kinderen vinden het nu nog fantastisch als mama of papa er is in hun omgeving. Mijn jongens kijken vol trots naar mama als ze in het klaslokaal zit. En ik leer ook zijn wereld beter kennen hierdoor. Ik hoor namen van de kinderen uit de klas en weet nu wie wie is, ik weet ook goed wat de juf allemaal doet en onderneemt en hoe de dynamiek is op school. Ik ken hun dingen en daardoor delen ze na schooltijd meer met mij. We zijn nog dichterbij elkaar gekomen omdat we elkaar zo goed begrijpen. En geloof me, dit zijn de dingen die ze later herinneren. Of papa en mama er ooit waren. Dat werk? Dat kan toch wel even wachten tot ze groter zijn? Dan heb je alle tijd voor jezelf.

Waarom helpen altijd dezelfde drie moeders?

Ik vind het belangrijk dat ik er ben voor mijn kinderen en regel daardoor mijn werk om die ochtenden op school heen. Dan werk ik ’s avonds bijvoorbeeld langer door. Lekker boeiend. Je wilt toch mama zijn? Dan vind ik ook dat je gewoon betrokken moet zijn bij het leven van je kleuter. En ik kan maar niet begrijpen dat ik altijd dezelfde twee, drie moeders zie helpen op school. Altijd dezelfde. Waar zijn die 28 andere vaders en moeders?

Ach, it’s their loss. Zij zullen later spijt krijgen dat ze te druk waren met zichzelf, nu hun kinderen nog vier of vijf jaar zijn en ze glunderen van trots als mama er is. Als het pubers zijn, is hun wereld weer anders en willen ze dat niet meer. Ik zou zeggen, als het kan, geniet van je tijd met je kleintjes. Ook als je daarvoor soms een ochtend vrij moet nemen.’