‘Ik twijfel of de opa’s en oma’s van onze zoon onze gekozen naam goed kunnen uitspreken’

‘Wij hebben een heel leuke jongensnaam in ons hoofd, voor onze zoon, die nu nog lekker in mijn buik groeit. Maar ik twijfel over één ding: of zijn opa’s en oma’s de naam goed kunnen uitspreken. Want… Het is wel een Engelstalige naam.

We denken namelijk aan de naan Lewis. Maar ik weet niet of opa en oma snappen hoe je dat goed zegt.

Dat het niet lieuw-is, zeg maar. Maar goed, aan de andere kant: een keer goed uitleggen en ze moeten het begrijpen, toch? Al vind ik het wel wat lastig misschien als hij zich overal drie keer moet voorstellen. Dat het dus gewoon Loe-is, is. Dat vind ik mooi klinken. Maar niet dat half platte Nederlandse, dus. Wel mooi op zijn Engels. Maar opa en oma zijn daar niet zo van, die zijn meer van de Hollandse namen, zoals Henk en Annie. Maar ja. Dat is voor ons gewoon geen optie meer, die ouderwetse namen. We willen iets cools en wat met de tijd meegaat.

Toch knaagt het ergens, dat ik bang ben dat zij deze naam vreselijk vinden en dat het totaal niet lekker uit hun mond klinkt. Dat ze overal waar ze komen met onze jongen een beetje onhandig kwakkelen met de naam. Dus wat dat betreft kies ik wel weer liever voor Jan, Kees of Willem. Gewoon iets simpelers, wat meer Nederlands klinkt. Ik twijfel gewoon wat ik moet doen.’