Onze columnist Graziella heeft een drieling: ‘Van mijn zwangerschap durfde ik nauwelijks te genieten’
Ik zal me even voorstellen want vanaf vandaag ga ik iedere twee weken een vaste column schrijven voor @mamamagzine. Ik ga jullie een kijkje geven in ons leven maar ook zal ik ongegeneerd de meest ongemakkelijke moeder struggels aansnijden.
Zoals slaap issues, een niet etende peuter of andere ongemakken maar dat volgt later. Goed, wij ben ik en wij zijn wij?
Ik ben Graziëlla, inmiddels heb ik net de dertig aangetikt en samen met mijn vriend Alex hebben wij drie kinderen. Drie meisjes, een drieling. Lize Mika en Jackie. De mooiste, bijzonderste en meest uitdagende toevoeging aan ons leven. Oh, hond Keez en Kater Harrie horen er ook helemaal bij. Alhoewel de huisdieren niet echt een uitdaging zijn, zijn onze kinderen dat zeker wel. Met ze alle wonen wij in een rijtjeshuis vlak bij Amsterdam.
Pittige zwangerschap
Om maar bij het begin te beginnen, een kleine vijf jaar geleden ontstond onze kinderwens. De jaren daarvoor moest ik er echt niet aan denken maar beetje bij beetje kwam het toch, dat verlangen van een mini mensje bij ons gezin werd steeds groter. Vlekkeloos verliep het niet, zwanger worden wilde niet lukken. PCOS werd geconstateerd en het ziekenhuis traject begon. Maanden vol hormonen volgde, vele ups en downs, frustratie en veel emoties kwamen los. Een harde en moeilijke tijd. Na een traject van ongeveer een jaar konden wij het eindelijk van de daken schreeuwen! Zwanger, ik was zwanger!! Het was gelukt. Een korte periode van ongekend geluk ging van start. Ergens, hoog in de wolken werden wij neergehaald na onze eerste echo. Huppa, even met beide benen op de grond.
Hoewel zwanger worden dus inderdaad was gelukt, bleken er niet één, twee maar drie baby’s in mijn buik te groeien. Iedereen was ervan in rep en roer, wij, de dokters en onze familie. Wij allemaal waren er heel even ondersteboven van. Risico’s werden doorgenomen en toch besloten wij er voor de volle 100% voor te gaan. Een roerige zwangerschap volgde, zo eentje waarbij je altijd onzeker bent en nauwelijks durft te genieten. Alle bekende kwaaltjes meepakt, opzwelt op plekken waar je niet wilt en
bang bent om de 32 weken niet te halen maar niets was minder waar. Ondanks alle kwaaltjes, complicaties en een vroeggeboorte dreiging met 29 weken heb ik bijna de 36 weken aangetikt. Ondanks een heftige en gecompliceerde keizersnede waren er binnen 4 minuten drie gezonde meisjes op deze wereld.
We waren een fabriek
De eerste weken, wat zeg ik? Maanden was ons rijtjeshuis net Fabriek Hoekstra. Voeden, verschonen, slapen, voeden, verschonen, slapen. Zo ging het 24 uur door en weer opnieuw. Naarmate de maanden verstreken vonden we allemaal onze plek en werden we naast een fabriek een echt gezin. Leerden we genieten van elkaar, meer uithanden te geven en loslaten want niet alles kan gaan zoals het zou moeten en zeker niet bij een meerling.
Loslaten is inmiddels ons motto, daar bedoel ik natuurlijk niet mee dat onze meiden (inmiddels drie jaar) al van alles mogen wat niet bij hun leeftijd hoort. Nee daar bedoel ik mee dat we mee gaan met de flow, ons proberen ze min mogelijk druk te maken en zo veel mogelijk willen genieten. Soms slingert er brood door het huis, staat een van de meiden op de tafel te dansen of is ons huis net Huize Kakelbont. Mij maakt het niets meer uit, ik ben flexibel geworden.
Beide werken wij en best wel veel, naast het stukje “er moet geld op de plank komen” is het voor ons beide ook een enorme uitlaatklep. Drie dagen in de week werk ik als kapster, en de avonden en mijn overige vrije tijd besteed ik aan Instagram en fotografie. Al met al, leven wij een druk en chaotisch leven. Leeft Alex samen met Kater Harrie in een hysterisch vrouwen gezin. Zijn er al velen uitdagingen geweest en gaan er vast nog heel veel meer komen. Doen wij ons uiterste best om alle ballen hoog te houden en te genieten van het leven.
Dit was hem wel, voor nu.
Tot volgende keer!
Liefs,
Graziëlla
Volg Graziella en haar prachtige kindjes op Instagram:
View this post on Instagram
