Mirjam wil niets liever dan een tweede kind, maar haar man weigert het
Mirjam is een blije moeder van zoon Mees (3), maar ze droomt van een tweede kind. Haar man Tom ziet het niet zitten en wil het bij 1 kind houden. “Maar ik ben 36 jaar, dus het is nu of nooit”, aldus Mirjam.
Aan Vriendin doet ze haar verhaal.
“Vier jaar geleden raakte ik zwanger van Mees. Gepland. Tom en ik waren van gedachten veranderd. Vrienden kregen kinderen en ook wij begonnen ernaar te verlangen. Het voelde als een avontuur dat we samen aangingen. Het was snel raak. Tom en ik waren blij, maar ook bang. We wisten niet wat we konden verwachten. Tot Mees werd geboren. Door zijn komst leek het wel alsof er een knop werd omgezet. Ik voelde zo immens veel liefde voor hem. Ineens hoefde ik niet zo veel meer. Als ik bij Mees was, was het goed. Ik voelde me zelfverzekerd en relaxed. Hiervoor was ik gemaakt.
Na Mees’ geboorte wist ik al dat ik graag nog een kind wilde. Zelf heb ik een jongere broer. Het is zo fijn om samen met iemand op te groeien, iemand met dezelfde ouders en hetzelfde dna. Hoewel mijn broer en ik elkaar niet vaak zien, vind ik het een geruststellende gedachte dat hij er altijd zal zijn, mocht ik hem nodig hebben. Dat wens ik Mees ook toe.”
Maar haar man wil het niet. Hij vindt het vaderschap zwaar en vind het genoeg zo. Toch wordt het inmiddels een obsessie voor Mirjam: ze kan aan niets anders denken. “Als Mees op zijn allerschattigst is, voel ik me altijd een beetje schuldig. Dan hoop ik stiekem dat híj Tom enthousiast maakt voor een tweede en dat vind ik dan weer lelijk van mezelf. Tom heeft gelijk: mijn kinderwens is allesoverheersend. Door alle discussies en ergernissen zou ik bijna vergeten dat er óók nog zo veel liefde is tussen ons. En soms zeg ik sorry. ‘Het spijt me dat ik alleen nog maar over een tweede kind kan praten, maar ik wil dit zo graag dat ik aan niets anders meer kan denken. Mijn wens is gewoon te sterk.’”
Bron: Vriendin
Dit wil je toch allemaal in je kast hebben?
