‘Mijn kind is niet blij met haar voornaam en ze stelt zichzelf dan ook altijd anders voor’
Als moeder is het hartverscheurend om te merken dat je kind niet blij is met iets wat je zorgvuldig voor haar hebt uitgekozen: haar voornaam. Ik had nooit verwacht dat iets dat zo liefdevol was bedoeld, zoveel onrust zou veroorzaken. Mijn dochter stelt zichzelf altijd anders voor, en het is een proces geweest om te begrijpen waarom en hoe ik haar hierin kan ondersteunen.
Ze is gewoon niet blij met haar voornaam. Dat vinden wij natuurlijk lastig, als ouders. Want wij hebben haar zo genoemd.
Het begon een beetje grappig, als een soort bijnaam. Dat ze zichzelf anders voorstelt. Maar toen werd het na een tijd wel iets serieus. Het begon allemaal een ding te worden toen mijn dochter, Marleen, naar de basisschool ging. Ze begon steeds vaker te klagen over haar naam en vertelde me dat ze zich ongemakkelijk voelde wanneer de leraar haar naam riep. In eerste instantie dacht ik dat het gewoon een fase was, iets wat vanzelf zou overgaan. Maar al snel merkte ik dat ze zichzelf bij vriendinnetjes en zelfs bij nieuwe mensen altijd met een andere naam voorstelde. Het werd ook niet Leen, maar Luna. Als de juf dan zei: ‘Marleen, kom eens hier’. Dan zei ze altijd terug: ‘Ik heet Luna’.
Niet blij met haar echte voornaam
Ik besloot met haar te praten, echt te luisteren naar wat ze te zeggen had. Marleen vertelde me dat ze haar naam ouderwets vond en dat ze zichzelf meer een Luna voelt. Ze vindt Luna mooier, moderner en beter bij haar passen. Mijn hart brak een beetje, want ik had altijd gedacht dat Marleen een prachtige naam was die ik met zoveel liefde had uitgekozen. Hoewel het moeilijk was, besloot ik haar keuze te respecteren. Ik begon haar bij haar gekozen naam te noemen en merkte al snel dat ze zich daardoor meer op haar gemak voelde. Ik informeerde ook haar leraren en vriendinnetjes over haar voorkeur. Het was verrassend hoe soepel iedereen zich aanpaste en hoe blijer en zelfverzekerder Luna werd. Ze fleurt gewoon op als mensen haar zo noemen. Wat moet ik dan? Haar altijd Marleen blijven noemen omdat wij dat willen?
We laten het maar gewoon voor wat het is. Misschien wil ze haar echte naam gebruiken als ze ouder wordt. En als ze dan echt haar naar wil veranderen? Voor nu lijkt het gebruik van Luna in haar dagelijkse leven voldoende voor haar, maar we houden de mogelijkheid van een officiële naamsverandering open voor de toekomst. Het is een leerproces geweest, maar ik ben dankbaar voor de groei die we als familie hebben doorgemaakt. Ik wil andere ouders aanmoedigen om naar hun kinderen te luisteren en hen te ondersteunen, zelfs als het gaat om iets zo ogenschijnlijk kleins als een naam. Want uiteindelijk gaat het niet om de naam zelf, maar om het welzijn en het geluk van onze kinderen. En dat is het allerbelangrijkste.
