‘Mensen reageren heel raar op de hippe naam die ik mijn dochter heb gegeven en dat breekt mijn hart’
‘Over haar naam heb ik heel lang nagedacht, natuurlijk. De hele zwangerschap waren we ermee bezig, hoe zullen we ons meisje gaan noemen? Zoveel leuke namen zijn er, maar we zochten echt iets wat nu hip en modern is. Geen ouderwetse toestand, gewoon een trendy meisjesnaam. Maar nu krijgen we er na haar geboorte eigenlijk helemaal geen gezellige reacties op. Sterker nog, mensen reageren bijna raar als ik zeg hoe ze heet.
Dan vragen ze bijvoorbeeld gelijk: ‘Heet ze officieel zo? Of alleen als roepnaam?’ Ehhh, nou… Zo heet ze gewoon? En het is een coole, hippe, vlotte en moderne naam? Maar hoezo moet ik de gekozen naam van mijn baby verdedigen? Dat breekt mijn hart.
We hebben haar namelijk Flo genoemd. Vinden wij een te leuke, schattige en ook wel stoere naam, omdat het lekker kort en krachtig is. En nee, we vinden het tuttig om haar dan voluit bijvoorbeeld Florine te noemen. Dat past ook niet bij ons. We willen een lekkere krachtige naam wat past bij haar karakter, tenminste, dat denken we. Aangezien ze in de buik al lekker beweeglijk was en haar oudere zus ook best een stoere doerak is… Haar hebben we Juul genoemd en daar reageerden mensen wel wat leuker op. Maar op Flo? Dan kijken mensen me aan alsof ik een deel van haar naam mis?
Mensen reageren zo raar op haar hippe naam
Het lastige is dat het toch wat met je doet. Het is geen harde kritiek, maar je denkt negen maanden lang na over die meisjesnaam. En dan noem je je dochter zo, en dan reageren mensen eigenlijk nooit met lieve woorden. Zelden zegt iemand die ik tegenkom: ‘Oh, wat een leuke of mooie naam!’. Ze vragen altijd naar of het een afkorting is van iets, of dat we nog een tweede of derde naam hebben gegeven. Ja, ze heeft nog een tweede naam, maar die gebruiken we nooit, denk ik dan. Ze heet gewoon Flo. En zo zal ze ook overal genoemd worden. Ik hoop maar dat als ze zelf oud genoeg is om haar naam overal te gebruiken, bijvoorbeeld in de klas, dat ze er trots op is.
En dat ze zich niets aantrekt van die zuurpruimen die ik nu tegenkom, op mijn werk, op het schoolplein, of op de dansschool. Allemaal ouderwetse Josephines of Machtelds of Joleins… Please. Daar zeg ik toch ook iets over, dat ik die namen truttig vind? Nee. Laat iedereen lekker in haar waarde. En reageer eens gewoon heel enthousiast als iemand vertelt hoe ze haar kind heeft genoemd… Daar kun je iemands dag mee maken, met een beetje lieve en positieve woorden.’