Mijn man wil zijn moeder graag vernoemen, maar ik vind haar naam echt verschrikkelijk lelijk

Wat vind jij? Moet je je schoonmoeder of schoonvader vernoemen als je partner dat heel graag wil? Of wat doe je als je die naam verschrikkelijk vindt? Kies je dan voor iets anders? Of hoort het vernoemen er wel een beetje bij?

Want het is natuurlijk een lief gebaar naar de opa’s en oma’s van hun kleinkind toe. Je eigen ouders kun je natuurlijk ook vernoemen… Maar wat doe je met namen die je liever niet kiest voor je eigen zoon of dochter? Ga er maar eens over uit komen in je zwangerschap. Het is ingwikkeld voor sommige families.

‘De geboorte van ons eerste kind zou een van de mooiste momenten van ons leven moeten zijn, maar in plaats daarvan zit ik in mijn zwangerschap met een dilemma dat ik nooit had zien aankomen: mijn man wil onze dochter vernoemen naar zijn moeder, en eerlijk gezegd vind ik haar naam verschrikkelijk. Het voelt alsof ik voor een onmogelijke keuze sta tussen het respecteren van zijn wens en tja, mijn eigen smaak?

Mijn man wil per se zijn moeder vernoemen

Zijn moeder heet Marianne. En iedereen mag er wat van vinden, maar ik vind het een ouderwetse, oubollige, saaie naam. Die gewoon niet past bij haar voornaam: Nova. Dus ik wil eigenlijk Marianne ook niet als tweede naam gebruiken. Ik wil absoluut geen afbreuk doen aan zijn gevoelens, en ik waardeer zijn moeder oprecht, maar laten we eerlijk zijn… Dit is een naam van vroeger. En Nova is heel cool en hip. Daar past een tweede naam als May bijvoorbeeld bij, of Nova Lily, of Nova Lynn. Zoiets klinkt prachtig en dat wil ik ook voor onze dochter. Maar niet Nova Marianne… Wat moet ik nou? Ik kwets mijn man als ik doorzet, maar ik wil ook niet mijn hele leven aan een naam vastzitten van mijn kind waar ik ongelukkig van word… Maar mijn man vindt dat ik me een beetje aanstel en dat de naam prima is. We kunnen het ook afkorten naar Maria, zegt-ie.

Misschien maak ik me te veel zorgen, maar een naam draag je je hele leven mee, en ik wil zeker weten dat onze dochter er trots op kan zijn. En natuurlijk is ze straks dol op haar oma en begrijpt ze dat we haar hebben vernoemd, als ze ouder is. Dus dat vind ik er wel mooi aan… Maar verder? Zit ik in een tweestrijd met mezelf. Mijn man begrijpt mijn gevoel, maar ziet het vernoemen als iets diepers. Voor hem is het een kwestie van respect en dankbaarheid naar zijn moeder toe. En ik waardeer dat enorm, maar ik kan gewoon niet over die naam heen komen.

We zitten dus vast. We willen allebei het beste voor ons kind, en ik begrijp dat de naam voor hem emotioneel belangrijk is. Maar tegelijkertijd wil ik ook een naam die mooi klinkt en die we allebei met trots kunnen uitspreken. Ik wil niet dat onze dochter opgroeit met een naam die ik nooit heb kunnen accepteren. Ik kan er nachten van wakker liggen op het moment… Niet echt de zwangerschapzorgen die ik me had voorgesteld.’