Lin laat haar zoontje 6 maanden alleen thuis vanwege haar carrière in het buitenland
Een prachtig verhaal dat viral gaat over moeder Lin die haar driejarige zoontje zes maanden alleen thuis laat, vanwege haar carrière. De post is al bijna 7000 keer geliket.
Lin vertelt op LinkedIn over de keuzes die ze als moeder maakt:
‘”Maar ga je dan zes maanden van huis?!”
“Laat je je kind dan achter?!”
“Wat vindt je man daar van?!”
Een greep uit de reacties die ik kreeg toen ik vorig jaar vertelde dat ik vanuit mijn functie bij de Koninklijke Landmacht, als Personal-Assistent met de nieuwe Force Commander van de NATO MISSION IRAK(NMI) mee zou gaan op uitzending.
Ja, ik heb inderdaad deze enorme kans met beide handen aangepakt om, terwijl onze zoon 3 jaar is, op missie te gaan. Ik liet hem overigens niet achter, hij is gewoon bij zijn vader, thuis, waar ons geweldige thuisfront, onze ouders, ons enorm ondersteunen om dit mogelijk te maken.
Mijn man werkt ook bij Defensie en is sinds we elkaar kennen in zijn functie regelmatig weg, voor langere periodes, naar het buitenland. Hij is altijd binnenslaper geweest (dit houdt in dat hij van maandag tm vrijdag op de kazerne woonde). De zorg voor onze zoon kwam voornamelijk op mij aan, daar stelde nooit iemand vragen over trouwens..
Ik ben nu een maand in het gebied en heb inmiddels al zo veel geleerd. Over de internationale setting waar we in werken, over de Iraakse cultuur en alle andere culturen waar we mee te maken hebben. Over het draaiend houden van een hoofdkwartier, over alle politieke gevoeligheden waar je mee te maken hebt binnen een missie als deze en misschien nog wel het belangrijkst: over mezelf.
Mijn zoontje is niet alleen
Ver van huis zijn, van de mensen waar je van houdt en waar je je veilig en vertrouwd bij voelt is niet makkelijk en kan soms best verdrietig zijn. Maar het zorgt er ook voor dat je verzacht en verlangt naar huis. Dat je waardeert wat je hebt en je die dingen niet als vanzelfsprekend ziet. Dingen die ik Jake, mijn zoon, onze zoon, mee wil geven. Later, als ik hem vertel dat ik toen hij 3 jaar oud was op missie ben geweest. Want waarschijnlijk herinnerd hij zich dat tegen die tijd zelf niet meer..
Wat maakt het mij trots dat ons gezin zo sterk is dat wij dit kunnen, dat we het elkaar gunnen om het beste uit onszelf te halen. En eerlijk gezegd voel ik ze dichterbij dan ooit.
Cheers! to alle moeders die ik hier in het gebied al tegen ben gekomen, die kiezen om te doen waar ze goed in zijn, waar ze gelukkig van worden en daarmee aan hun kinderen laten zien dat je in het leven soms dingen moet doen die afwijken van de huidige norm om daar te komen waar je wil zijn. Dat je keihard moet werken wanneer je iets wil en dat wanneer je dat doet wat je leuk vindt, je vanzelf succesvol wordt.
Ik hoop dat ik meiden, dames, vrouwen kan inspireren om dit ook te doen. Dat je als vrouw bij Defensie dezelfde kansen krijgt als onze mannelijke collega’s en dat er zó veel mogelijk is wanneer je er zelf naar op zoek gaat, ook wanneer je moeder wordt of bent.
Naast al de in de eerste alinea genoemde reacties heb ik van vrienden en familie ook hele mooie reacties gekregen toen ik mijn plannen om op missie te gaan deelde. Hoe trots ze zijn en hoe stoer ze het vinden. Daar put ik elke dag kracht uit.
“Alles wat je aandacht geeft, groeit”.’
