‘Ik kon wel janken toen iemand in de winkel vroeg of ik zwanger was, terwijl ik net ben bevallen’

Het is een gevoelig onderwerp. Vraag je aan een vreemde in de winkel hoe ver zij is in de zwangerschap? Ook als je het niet zeker weet? Het gebeurt nog steeds, vertelt deze moeder. Ze zit er erg mee: ‘Ik kon wel janken toen iemand vroeg of ik zwanger was, terwijl ik dat niet ben.’

Zeker omdat ze haar baby bij zich had.

‘Vandaag bijna staan janken midden in de Kruidvat. Ik stond bij de kassa, er was een oudere vrouw voor mij. Het duurde wat langer omdat ze moesten wachten tot de manager er was. Zegt ze tegen mij, wil je anders even voor? Ik zo: nee hoor, ik heb geen haast. Zegt ze: oh ik zie je daar zo staan met je buikje, misschien wilde je wel voor. Ik kon wel door de grond zakken, mind you ik stond daar met mijn kinderwagen met m’n baby van 3 maanden oud erin. Ik zo verward kijkend naar haar: mijn buikje? Zegt ze: of ben je niet zwanger? Het enige wat ik eruit kreeg was: eh nee?

Janken, want ik ben niet zwanger

En ik keek maar weg, maar ik schaamde me dood en kreeg de tranen in m’n ogen. Ik ben sinds een paar weken goed aan het letten op m’n voeding en dat ik genoeg stappen zet elke dag, en ik voelde me net sinds een paar dagen wat beter in m’n vel omdat ik me erg onzeker voel over m’n lichaam na de zwangerschap en dan krijg je zoiets te horen van een wildvreemde. Ze had gewoon kunnen vragen of ik voor wilde omdat het wat langer duurde, waarom moest ze nou m’n buik benoemen, ik snap het echt niet…

Ik voel me zo rot erover, ook al weet ik dat ik mij er niets van aan moet trekken. Waar ik nog het meeste van baal is dat ik haar niet op haar plek had gezet, maar op dat moment wist ik gewoon echt even niet wat ik moest zeggen en ook vind het echt zoooo kut dat ik pas na de tijd denk van: dat had ik moeten zeggen; terwijl ik dan al in de auto zit. Wat zouden jullie zeggen op zo’n moment? Hebben jullie ook weleens zoiets gehad?’