‘Ik vertel mijn kleuters eerlijk dat Sinterklaas niet echt bestaat’

k weet dat het gevoelig ligt, maar ik heb besloten om mijn kinderen van vier en vijf jaar oud de waarheid te vertellen over Sinterklaas. Voor veel ouders is dit een taboeonderwerp. Sinterklaas is immers een magische tijd die hoort bij onschuld en plezier. Maar voor mij voelde het alsof ik een toneelstuk moest opvoeren, en dat wringt.

Het begon met vragen van mijn oudste. “Mama, hoe kan Sinterklaas overal tegelijk zijn?” en “Hoe komt hij binnen als we geen schoorsteen hebben?” Ik kon antwoorden blijven verzinnen, maar ik merkte dat ik me ongemakkelijk voelde. Waarom zou ik mijn kinderen iets vertellen wat niet waar is, alleen om een traditie in stand te houden? En daarnaast waren ze soms best onrustig. Zelfs bang. Dat hij opeens in ons huis zou zijn. Dat ze te stout waren geweest. Het brak mijn hart.

Ik besloot om gewoon eerlijk te zijn. Op een rustig moment vertelde ik ze dat Sinterklaas een mooi verhaal is dat mensen verzinnen om de feestdagen extra speciaal te maken. Ik legde uit dat het cadeautjes krijgen en geven nog steeds heel leuk is, maar dat het niet door een man op een paard wordt geregeld.

Dat Sinterklaas niet bestaat, is gewoon zo

Tot mijn verbazing waren ze niet boos of verdrietig dat Sinterklaas niet bestaat. Mijn oudste haalde opgelucht adem en zei: “Ik dacht al dat het niet kon.” Mijn jongste leek het minder te begrijpen, maar vond het idee van cadeautjes nog steeds leuk, met of zonder Sinterklaas.

Wat ik nog belangrijker vond, was dat ze me bleven vertrouwen. Ze wisten dat ik eerlijk met ze was, en dat voelde goed.

De reacties van anderen

Niet iedereen is blij met mijn keuze. Andere ouders zeggen dat ik de magie wegneem, dat ik mijn kinderen iets moois ontneem. Maar ik zie dat anders. Voor mij is eerlijkheid ook een waarde die ik wil meegeven. Ik wil dat mijn kinderen weten dat ze altijd bij mij terecht kunnen met hun vragen, zonder dat ik ze iets wijsmaak.

Ik respecteer dat anderen het anders doen, en ik verwacht ook dat mensen mijn keuze respecteren. Uiteindelijk vieren we het feest nog steeds, met liedjes, pepernoten en gezelligheid. Alleen zonder het idee dat er een oude man op een dak rondloopt.

Wat deze ervaring me vooral heeft laten zien, is dat kinderen flexibel zijn. Ze zijn nieuwsgierig, willen begrijpen hoe de wereld werkt en kunnen meer aan dan we denken. Voor ons is Sinterklaas nu nog steeds een feest, maar met een andere betekenis: samen zijn en genieten van de traditie, zonder de druk om een geheim in stand te houden.

En wie weet? Misschien vertellen ze later aan hun eigen kinderen een ander verhaal. Maar dan is het hun keuze, net zoals deze beslissing de mijne was. Daar hoeft niet iedereen het mee eens te zijn. Voor ons werkt dit.’