‘Ik kon het niet geloven toen mijn vriendin appte hoe haar zoon heet’

‘Nee, dat zeg je niet hardop. Maar ik denk het toch. Wat een belachelijke naam heeft mijn vriendin gekozen voor haar zoon. Sorry. Ik kan er maar niet aan wennen en ik lach er maar een beetje om.

Begrijp me niet verkeerd. Ik ben vóór originele namen. De wereld barst al van de Noah’s en Oliviers. Maar Fender voelt wel heel apart. Een naam met een leren jasje. Een naam die klinkt alsof hij op zijn derde al met een air-guitar door de woonkamer zal scheuren.

Fen als afkorting? Fennie? Ik weet het niet. Het is ook wel leuk misschien en een kwestie van wennen, en ik ben blij voor mijn vriendin. Haar gekozen naam hoeft ook niet mijn smaak te zijn, natuurlijk.

Misschien komt het omdat mijn vriendin altijd zo nuchter is. De nuchterheid van iemand die met een Excel-bestandje haar boodschappen plant en pas een airfryer koopt nadat ze zes reviewsites heeft doorgespit. En dan nu een zoon die klinkt alsof hij binnenkort op Lowlands staat.

Ach, het doet er ook niet zo toe. Het is makkelijk om te oordelen over een naam, zeker als hij buiten de lijntjes kleurt. Maar elke naam is een verhaal. En Fender is misschien niet mijn eerste keuze, maar wel die van mijn vriendin. Ik had het alleen nooit en nooit bij haar verwacht.’