‘Sorry, maar ik hou toch minder van mijn bonuskind dan van mijn eigen kinderen’
‘Ik ben natuurlijk heel erg gek op mijn nieuwe partner. Als je kinderen krijgt met iemand, hoop je dat je nooit uit elkaar gaat. Maar toch is het zo gelopen, bij mij en mijn ex. We hebben samen twee dochters, waar ik zielsveel van hou. Mijn nieuwe partner heeft een zoon en een dochter. Dus samen zijn we best een groot gezin.
Maar ik merk dat het toch niet altijd even soepel loopt, met een samengesteld gezin. Soms word ik gewoon moe van zijn kinderen. Zijn zoon is nu 8 jaar en zijn dochter is 6 jaar. Ze snappen mij niet altijd en we hebben best vaak ruzie of gedoe. En opvoeden van kinderen die niet van jou zijn? Dat vind ik moeilijker dan ik dacht. Mijn eigen kinderen zijn ook heus niet altijd braaf en stil, maar ik weet wel hoe ik ze kan bereiken. Uiteindelijk voelt het gewoon anders, bonuskinderen. En heel stiekem denk ik wel eens, ja, sorry… Maar ik hou gewoon wat meer van mijn eigen kinderen dan van mijn bonuskinderen. Is dat nou zo gek? Nee, toch?
Hou minder van mijn bonuskind
Het zijn de kinderen van mijn nieuwe partner, en die accepteer ik en omarm ik zeker met liefde. Maar die diepe band, dat intense moedergeluk? Dat haal ik echt uit mijn eigen meiden. Ik hoop maar niet dat mijn partner dit zo voelt, want onze relatie gaat heel goed. We zijn nu al drie jaar samen en we kennen elkaars leven goed en vinden het fijn als alle vier de kinderen tegelijk bij ons zijn. We hebben het goed samen en ruimte genoeg. Maar het zitr ‘m gewoon in die lastige momenten, waarin je als bonusmoeder toch streng moet zijn. Of het gewoon niet eens bent met hun opvoeding.
Dan mogen ze bijvoorbeeld in het weekend zo laat naar bed als ze maar willen. Ik vind dat onzin, want dan zijn ze ze moe en niet te genieten. Dan moet ik het maar inslikken, want ja, dat is hun opvoedregel. Laat staan het contact met hun echte moeder. Die spreken we maar af en toe en meestal vindt ze alles stom wat wij bedenken met de kinderen. Dus daar begin ik maar niet te veel over. Goed, ik focus me meestal maar lekker op mijn eigen kinderen. Ik behandel ze allemaal hetzelfde, maar de grootste liefde… Zit denk ik toch wel in je eigen vlees en bloed.’
