‘Mijn dochter is totaal niet blij met haar veel te meisjesachtige, zoete naam’

Krijgen we dit weer: is mijn kind niet blij met haar naam. Als moeder van een bijna-tienerdochter heb ik door de jaren heen al heel wat fases meegemaakt. Maar de fase waarin we nu zitten, is er een die ik niet had zien aankomen: mijn dochter vindt haar naam stom.

Een naam waarvan ik ooit dacht dat hij perfect bij haar paste, voelt voor haar nu als een last. Ze vindt haar naam veel te meisjesachtig en zoet.

En ik vind het juist een geweldige voornaam. Zo chique, tijdloos: maar inderdaad, niet stoer en kort.

Ze heet Valerie: wij vinden het perfect bij haar passen. Maar nu ze ouder wordt wil ze liever een korte, vlotte naam, zegt ze zelf. Ze vindt het ook niet leuk af te korten. En oh man, wat een gedoe nu: de afgelopen tijd heeft mijn dochter steeds vaker laten weten dat ze haar naam niet mooi vindt. Ze voelt zich niet verbonden met de zachte, zoete klank ervan. Volgens haar past het niet bij wie ze is. “Het klinkt zo braaf en meisjesachtig,” zegt ze vaak met een zucht. Ze heeft het gevoel dat haar naam niet haar sterke, zelfstandige persoonlijkheid weerspiegelt.

Ze is niet blij met haar naam

Nu heeft ze het helemaal in haar hoofd zitten, dat we haar aanspreken met een bijnaam. Dus dat wordt dan niet Val, maar Vay. Je spreekt het gewoon uit als Fee. Dat is korter, en Val vindt ze maar niets. Nou ja, het is best lastig als moeder, hoor. Dat je kind moppert om zo’n prachtige naam, ik had het in ieder geval nooit verwacht. Maar goed, die bijnaam…

Het is een compromis waarmee we allebei kunnen leven. Ze gebruikt nu maar haar bijnaam die stoerder klinkt en minder zoet is, terwijl ik nog steeds haar geboortenaam mag gebruiken als we thuis zijn. Het belangrijkste is dat mijn dochter zich goed voelt over wie ze is, of dat nu met haar geboortenaam of een nieuwe naam is. Dus als zij op school wil dat alle kinderen haar Vay noemen, dan vind ik het prima. Het komt wel met de tijd, denk ik, dat ze haar prachtige naam waardeert.’