‘Mijn dochter komt met een bijtafdruk terug van de opvang, en de juf vindt het wel meevallen’

‘De juf lijkt het allemaal niet zo erg te vinden, maar ik schrok me rot. Toen ik mijn dochter van anderhalf ophaalde van de dreumesgroep op de opvang, had ze de tanden van een ander kind in haar wang staan. Een enorme bijtafdruk.

Nou, sorry, maar wat moet ik dan zeggen? Ik vroeg het gelijk aan de juf. ‘Wat is hier gebeurd???’

Die vindt het duidelijk wel meevallen, want ze zei: ‘Oh, dat gebeurt zo vaak. Kinderen bijten nou eenmaal op deze leeftijd. Dat is een vorm van spelen en aandacht vragen. Maar natuurlijk letten we erop, hoor.’ Nou, blijkbaar letten ze er niet zo goed op. Ik begrijp dat een juf veel kinderen heeft om naar te kijken en dat ze niet alles constant in de gaten kan houden. Maar mijn meisje heeft gewoon het hele gebit van een ander kind in zijn wang staan. Letterlijk alle tanden: zo’n rondje van een beet. Ik vond het echt vreselijk om te zien. Dat moet toch pijn hebben gedaan?

En nog wel in haar gezicht… Ik hoop maar dat het helemaal goed wegtrekt? En dat ze er geen littekens aan overhoudt?

Een complete bijtafdruk

De juf zei dat ze niet had gehuild, alleen een keertje hard had gegild. Toen had ze de kinderen uit elkaar gehaald. En ze wil ook niet zeggen wie het heeft gedaan. Dat vind ik prima, maar ik vind wel dat ze het iets serieuzer mag nemen, toch? Ik vind bijten niet speels, ik wil ook niet dat mijn dochter dit gedrag overneemt. En dat ze denkt dat dit dus acceptabel is? Nou en los van dat… Wil ik gewoon dat een juf mijn kind beschermt, zeker tegen dit pijnlijke gedrag. Dit is verwonding.

Zoveel gevraagd is dat toch niet? Ik ben best pissig en ik kijk er niet bepaald naar uit om haar volgende week weer te brengen, nee… Of stel ik me nu aan?’