‘De buren klagen over dat onze kinderen te veel geluid maken en te veel springen’

‘Best lastig, want buren kun je niet kiezen, daar heb je het maar mee te doen. Als je ergens woont wil je natuurlijk fijn contact hebben met die naast je wonen. Maar wat als zij beginnen met klagen over jullie kinderen?

Onze buren hebben namelijk geklaagd over het geluid dat onze kinderen maken. Ze vinden dat ze te veel lawaai maken en te veel springen. Dit heeft me aan het denken gezet en eerlijk gezegd, ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.

Wij wonen in een rijtjeshuis, en ik begrijp dat geluiden van buren soms storend kunnen zijn. Maar tegelijkertijd vind ik het lastig om mijn kinderen, die nog jong zijn, constant stil te houden. Ze zijn energiek, spelen graag en springen rond zoals kinderen dat doen. Dus ja, ze springen soms van de trap af, de laatste treden. Ze zijn jong, dit is wat spelen is.

De buren klagen over onze kinderen

Toen de buren voor het eerst aanbelden om te klagen, voelde ik me betrapt. Ze spraken hun frustratie uit over het constante gestamp en gegil. Ik kon hun punt begrijpen, maar tegelijkertijd voelde ik me ook een beetje aangevallen. We hebben jonge kinderen, en het is niet eenvoudig om ze de hele dag stil te houden. Het maakte me onzeker over hoe wij ons huishouden runnen. Sorry, maar een jong kind huilt nou eenmaal soms? Dat is toch niet zo gek? Alsof we de hele dag aan het krijsen zijn naar elkaar. Welnee. We zijn een keurig en gezellig gezin, maar met drie jonge kinderen levert dat soms wat geluid op, ja. Ze dansen en springen ook graag thuis. Dat mag toch ook gewoon?

We hebben voor onze buren brave regels ingesteld, zoals geen wilde spelletjes meer na een bepaald tijdstip en het beperken van springen in huis. Maar hoe goed we ook ons best doen, het blijft een uitdaging. Kinderen vergeten regels, vooral als ze enthousiast zijn tijdens het spelen.

We hebben ook geprobeerd om wat praktische maatregelen te nemen. Zo hebben we vloerkleden neergelegd om het geluid te dempen, en proberen we vaker naar het park te gaan zodat de kinderen daar hun energie kwijt kunnen. Toch blijft het gevoel knagen dat we nooit genoeg kunnen doen om de buren tevreden te stellen. Want ja, ze klaagt wel vaker. Dat maakt het hier wonen toch wat minder fijn en gezellig.

k begrijp dat het lastig kan zijn om te wonen naast een gezin met jonge kinderen. Geluid is onvermijdelijk, vooral in een huis waar leven is. Maar ik zou ook willen dat de buren begrijpen dat we echt ons best doen om rekening met hen te houden. Het is geen kwestie van onverschilligheid, maar soms simpelweg een kwestie van de realiteit van het leven met kleine kinderen.

De situatie maakt me verdrietig en gestrest. Ik wil niet dat mijn kinderen het gevoel krijgen dat ze niet mogen spelen en zich moeten inhouden. Tegelijkertijd wil ik geen slechte relatie met onze buren. Ik hoop dat we een manier kunnen vinden om hier samen uit te komen.. Want verhuizen? Nee, dat ook liever niet. Maar elke dag gezeur en negatief gedoe over mijn gewone, hartstikke normale jonge kinderen? Dat laat ik ook niet gebeuren, ben je gek.’