Stelling: ‘Gentle parenting in plaats van boos worden? Natuurlijk is dat een goed idee!’
Er is tegenwoordig nogal wat te doen over gentle parenting; een manier van opvoeden waarbij je met je kind in gesprek gaat, in plaats van dat je schreeuwt: ‘NIET JE ETEN OP DE GROND GOOIEN’. Het is een zachtaardige, vriendelijke opvoedstijl met duidelijke grenzen, die je bespreekt met je kleintje.
Het gaat erom dat je je kindje niet belerend toespreekt, maar vraagt naar zijn gevoel, emoties en de reden waarom iets gebeurt uitlegt. Bij gentle parenting geef je je kind keuzes en geen opdrachten. Dus niet: ‘Je krijgt een appelsap en mama neemt een stukje appeltaart, waar jij een hapje van krijgt’ maar ‘Wat wil je drinken? En wil je ook iets lekkers?’. Het draait heel erg om de eigen identiteit van het kind en het kind zijn eigen keuzes laten maken.
Niet boos worden
Een ander belangrijk punt in gentle parenting, is dat je niet boos wordt op je kind. Dus als je kind jou slaat, zeg je niet: “BEN JIJ NOU GEK, SLAAN DOEN WE NIET. DAT IS STOUT’, maar benoem je wat je ziet. ‘Je slaat mij nu en dat vind ik niet leuk. Dat doet namelijk pijn.’ Het idee hierachter is dat kinderen leren wat het effect van hun daden is op jouw gevoel. Andersom geldt dat ook: het gevoel van je kind is heel belangrijk. ‘Stil maar, je hoeft niet te huilen’, dat is een zin die niet wordt gebruikt bij gentle parenting. Gevoelens mogen er juíst zijn. Ook hierbij is het benoemen van die gevoelens beter dan het proberen weg te nemen. Dus: ‘Je bent verdrietig, want je wil een ijsje en dat mag van mij pas na het eten, toch?’. Zo bagatelliseer je de gevoelens van je kind niet.
Onderhandelen en ‘nee’
Nog een herkenbaar punt in gentle parenting: onderhandelen. Dus niet: ‘We gaan naar huis, want mama zegt dat’. Maar: ‘Wil je nog niet naar huis? Zullen we dan nog vijf minuten blijven, dan gaan we daarna.’ Het idee hierachter is dat de mening van een kind ook telt. Maar samenwerken geldt ook praktischer: als ze wat groter zijn, willen ze je dolgraag helpen. Erbij staan met de afwas doen en iets voor je afspoelen, waarna je ze complimenteert: dat werkt.
Het woord ‘nee’ wordt in deze opvoedstijl niet veel gebruikt. Het idee hierachter is dat alleen in echt gevaarlijke situaties, ‘nee’ wordt geroepen. Als het niet echt nodig is, heeft een uitleg op een rustige en kalme manier de voorkeur. Gooit je kindje zijn eten op de grond? Dan zeg je niet: ‘nee, dat mag niet’, maar ‘gooien met eten vind ik niet leuk, want nu moet ik het opruimen.’ Merk je dat je toch boos wordt? Dan loop je even weg of tel je tot tien. Zo reageer je niet primair vanuit woede.
‘Gentle Parenting is betuttelend’
Veel ouders vinden dit een fijne opvoedstijl, maar er is ook veel kritiek op. Het zou te betuttelend zijn. Argumenten als: ‘Hoezo moet ik met een 2-jarige in discussie, hij hoort gewoon te luisteren’ en ‘Mijn kind zijn eigen keuzes laten maken? Ik weet toch wat goed voor hem is?” Wat vind jij? Is Gentle Parenting betutteling of is het een opvoedstijl waar meer ouders aan zouden moeten doen?.
