‘Mijn kinderen mogen elke dag zelf weten hoe laat ze gaan slapen’

Wil je je kinderen ook graag elke avond om half 8 in bed hebben liggen? Deze moeder pakt het anders aan: haar kinderen mogen zelf weten wanneer ze naar bed gaan. ‘Zo zijn ze tenminste echt moe en dan slapen ze gelijk.’

‘Het hoort voor iedereen bij de dagelijkse routine: het naar bed brengen van je kinderen. Wij doen dat eigenlijk niet. Bij ons thuis mogen mijn kinderen zelf kiezen hoe laat ze naar bed gaan. In plaats van een strikt schema te volgen, hebben we gekozen voor een meer flexibele aanpak, en het heeft verrassende voordelen opgeleverd.

De traditionele benadering van bedtijden voor kinderen wordt vaak bepaald door externe factoren zoals schooltijden, activiteitenroosters of ouderlijke verwachtingen. Dit kan zorgen voor een rigide schema dat niet altijd in lijn is met de individuele behoeften van het kind. Bij ons thuis hebben we daarom besloten om onze kinderen meer autonomie te geven over hun slaapschema’s, met begeleiding en ondersteuning van onze kant. Ze mogen gewoon zelf weten wanneer ze moe zijn en willen slapen. Net zoals wij volwassenen dat doen. Niet zo gek, toch?

Een van de belangrijkste redenen achter onze keuze is het feit dat kinderen vaak verschillende slaapbehoeften hebben. Terwijl het ene kind genoeg heeft aan acht uur slaap, heeft het andere misschien meer of juist veel minder nodig. Door hen zelf te laten beslissen wanneer ze naar bed gaan, leren ze hun eigen lichaamssignalen te herkennen en verantwoordelijkheid te nemen voor hun welzijn.

Zelf weten hoe laat ze gaan slapen

Bovendien helpt deze aanpak bij het opbouwen van vertrouwen en zelfdiscipline bij onze kinderen. In plaats van hen een strikt schema op te leggen, moedigen we hen aan om zelf de consequenties van hun keuzes te ervaren. Als ze ervoor kiezen om laat op te blijven en de volgende dag moe zijn, leren ze de waarde van een goede nachtrust op een meer praktische manier. En zo leren ze dus ook echt: zijn ze moe, dan leggen we uit dat ze eerder moeten gaan slapen. Ze leren zo beter klokkijken en geven dan ook aan dat ze eerder naar bed willen.

Natuurlijk betekent dit niet dat we onze kinderen helemaal aan hun lot overlaten. Als ouders blijven we betrokken en bieden we begeleiding en ondersteuning waar nodig. We bespreken regelmatig met hen het belang van slaap en helpen hen bij het ontwikkelen van gezonde slaapgewoonten. Bovendien zijn we altijd beschikbaar om te luisteren naar eventuele zorgen of problemen die ze hebben met betrekking tot hun slaap. En natuurlijk gaan ze niet nog buiten spelen tot ’s avonds negen uur. Ze gaan gewoon rustig op hun kamer kleuren of spelen en dan kruipen ze vanzelf hun bed in. Het scheelt een hoop strijd over ‘nú gaan slapen!’.

Ik snap dat deze aanpak niet voor iedereen geschikt is. Elk gezin en elk kind is anders, en wat voor ons werkt, werkt mogelijk niet voor anderen. Het belangrijkste is dat ouders een benadering vinden die past bij de behoeften en waarden van henzelf en hun kinderen. Wij zijn er blij mee. Al met al geloven we dat het toestaan van onze kinderen om zelf te beslissen hoe laat ze naar bed gaan, een positieve invloed heeft gehad op hun zelfvertrouwen, verantwoordelijkheidsgevoel en algemeen welzijn. Door hen te betrekken bij het besluitvormingsproces en hen te ondersteunen bij het ontwikkelen van gezonde slaapgewoonten, hopen we dat ze de waarde van slaap zullen begrijpen en een leven lang die eigen mening zullen behouden.’