Noem me ouderwets, maar mijn kinderen moeten iedere volwassene met ‘u’ aanspreken

Vroeger was ‘U’ zeggen tegen iemand die ouder is dan dat jij zelf bent heel normaal, maar goed, de jeugd van nu moet er weinig nog van weten. Maar mijn kinderen leer ik het gewoon aan. Noem me ouderwets, maar dat interesseert me niets. Mijn kinderen moeten iedere volwassene die ze tegenkomen netjes met ‘u’ aanspreken. Ik hoef echt geen ‘je’ te horen: ik vind dat onbeleefd en respectloos overkomen.

In de moderne samenleving lijken traditionele vormen van beleefdheid en respect soms te vervagen. Het aanspreken van volwassenen met ‘u’ kan voor sommigen als ouderwets worden beschouwd, maar voor mij blijft het een belangrijke waarde die ik mijn kinderen wil meegeven. Het klinkt gewoon gelijk netjes opgevoed, en daar hou ik van. Dus dat is onze regel thuis. Ook opa’s en oma’s spreken ze keurig aan met ‘wat zegt u, oma?’.

Het aanspreken van volwassenen met ‘u’ is voor ons een manier om respect te tonen voor oudere generaties. Het benadrukt een hiërarchie van respect waarbij kinderen erkennen dat volwassenen meer levenservaring hebben en daarom verdienen om met extra beleefdheid behandeld te worden. Het gebruik van ‘u’ is een eenvoudige manier om beleefdheid en fatsoen te tonen in sociale interacties. Het laat zien dat kinderen begrijpen dat het belangrijk is om anderen met respect te behandelen, ongeacht hun leeftijd of positie. Ik vind bij een nette opvoeding passen en ik ben elke keer best trots als ik mensen zie opkijken, van oh, zeggen haar zoons nou zo netjes ‘dankuwel mevrouw’?

Kinderen leren om met u aan te spreken

Door kinderen te leren om volwassenen met ‘u’ aan te spreken, moedig ik hen aan om na te denken over de gevoelens van anderen. Het herinnert hen eraan dat hun woorden en daden impact hebben op anderen, en dat het tonen van respect een krachtige manier is om positieve relaties op te bouwen. En nee, hun papa en mama mogen ze gewoon met ‘je’ aanspreken. Zo erg overdrijf ik ook weer niet. Maar bijvoorbeeld mijn vriendinnen? Daar zeggen ze keurig ‘u’ tegen.

Sommige moeders vinden er wat van. ‘God, wat afstandelijk zeg, dat je kinderen dat zo moeten zeggen tegen iedereen. We leven niet meer in de Middeleeuwen.’