Adiah en Adrial zijn de meest premature ‘wonder’-tweeling ter wereld: met 22 weken geboren
Voor ouders Shakina en Kevin waren de woorden van de arts zowel definitief als verwoestend: ‘hun tweeling was niet “levensvatbaar”.’ Ze moesten afscheid nemen van hun kinderen vanwege een te vroege bevalling.
“Zelfs op dat moment, toen ik die woorden uit de mond van de arts hoorde komen, voelde ik nog steeds dat de baby’s in mij leefden. En dus kon ik gewoon niet bevatten dat baby’s die in mij heel levend aanvoelden, niet levensvatbaar konden zijn,” herinnerde moeder Shakina zich.
De aanstaande ouders kregen te horen dat ze hun baby’s zouden kunnen vasthouden, maar dat ze niet gereanimeerd zouden worden omdat ze veel te vroeg waren. Vier maanden te vroeg. Te prematuur. Geen overlevingskans.
Hoe verpletterend het nieuws van de dokter ook was, zei Nadarajah, ze weigerden allebei te geloven dat hun baby’s het niet zouden halen. Dus struinden ze het internet af en vonden informatie die hen zowel verontrustte als aanmoedigde. De baby’s waren slechts 21 weken en vijf dagen oud; om een kans te maken zouden ze anderhalve dag langer in de baarmoeder moeten blijven, en Rajendram zou naar een gespecialiseerd ziekenhuis moeten dat “microprematuren” kan behandelen.
Nog hoop
Hoe vroeger een baby wordt geboren, hoe groter het risico op overlijden of ernstige handicaps. Te vroeg geboren baby’s, vóór 37 weken zwangerschap, kunnen ademhalingsproblemen, spijsverteringsproblemen en hersenbloedingen krijgen. Ontwikkelingsproblemen en vertragingen kunnen ook levenslang duren. Uit onderzoek is gebleken dat baby’s die met 22 weken worden geboren en een actieve medische behandeling krijgen, een overlevingskans van 25% tot 50% hebben.
Net een uur na middernacht bij een zwangerschap van 22 weken, werd Adiah geboren met een gewicht van minder dan 340 gram. Haar broertje, Adrial, kwam er 23 minuten later bij met een gewicht van nog geen 425 gram.
Volgens Guinness World Records is het paar zowel de meest premature als de lichtste tweeling ooit geboren. “Ze waren in elk opzicht perfect voor ons,” zei Rajendram. “Ze werden geboren kleiner dan de palm van onze handen. Mensen geloven ons nog steeds niet als we het vertellen.”
En de tweeling overleefde het. Wonder boven wonder groeiden ze met de dag en werden ze groter en groter. ‘Het zijn echt onze wondertjes. Ik kon niet geloven hoe klein ze waren.’ De baby’s wogen niet meer dan een blikje frisdrank, met hun organen zichtbaar door de doorschijnende huid. De naald waarmee ze werden gevoed was minder dan 2 millimeter in diameter, ongeveer de grootte van een dunne breinaald. Ze moesten 160 dagen in het ziekenhuis verblijven voordat ze eindelijk naar huis mochten. Ze willen hun verhaal delen om andere ouders van premature baby’s meer hoop te geven.
